Nie bez przyczyny stare polskie przysłowie mówi: małe dzieci – mały kłopot, duże dzieci - duży kłopot. Gdy decydujemy się zostać rodzicami, któż o tym myśli? Dopiero czas pokazuje nam jak naprawdę to wygląda. Najpierw walczymy z kolkami, potem z buntem dwulatka, przeżywamy stres związany z pierwszym dniem w przedszkolu czy w szkole. I wreszcie przychodzi ten czas, którego boi się prawie każdy rodzic – okres dojrzewania.

Niejednokrotnie używa się powyższej alegorii, porównującej maszynę do organizmu, czy mózgu człowieka. Kładąc uzasadniony nacisk na fakt, że są osoby, które bardziej dbają o jakość paliwa do samochodu- niż o własny jadłospis, lub tacy którzy lepiej obchodzą się z maszyną- niż z drugim człowiekiem, oraz tacy- którzy szanują bardziej posiadane rzeczy niż własne ciało. Takie porównanie bywa pożyteczne, zwłaszcza gdy chcemy zwrócić uwagę na problem, jak wielu ludzi nie dba o swój organizm i CUN (centralny układ nerwowy), zapominając że służyć im mają one całe życie. Czasami samo uświadomienie komuś takiego sposobu działania jest skuteczne i wystarczy do zmiany. Aczkolwiek wiązanie człowieka z maszyną bywa niebezpieczne, i trzeba zdawać sobie z tego jasną sprawę, że maszyna nie powstała na drodze ewolucji, ale jest wytworem, produktem człowieka.

Na temat emocji jest już obecnych wiele opracowań, zarówno mniej, jak i bardziej naukowych. Jednym z takich kompendiów zbierających zakres i zasięg badań nad emocjami, a także teorie- które próbują je opisać oraz pogrupować jest ,,Psychologia Emocji'” Michael Levis i Haviland -Jones Jeanette. Ten podręcznik akademicki może jednak zawieść laika nadmiarem niepotrzebnych informacji, a nawet zwykłego studenta psychologii, który chce wiedzieć jak pomagać ludziom.

Powstało na szczęście wiele przydatnych i praktycznych poradników, ale wskazujących głównie na to co można robić z emocjami, by zmniejszyć ich intensywność, aby minęły, lub zmieniły się.