Krioterapia miejscowa jest zabiegiem z zakresu fizykoterapii. Zabieg polega na miejscowym ochłodzeniu tkanek z wykorzystaniem fizycznego zjawiska jakim jest zmiana stanu skupienia substancji z ciekłej na gazową. Substancje które są stosowane w krioterapii miejscowej to azot i dwutlenek węgla. Są one dostarczane w postaci cieczy. Podczas zabiegu, pod wpływem różnicy ciśnień w pojemniku i a zewnątrz, dochodzi do przejścia substancji ciekłej w gaz, a powstałe opary stosuje się do ochładzania tkanek.
Zabieg nie wymaga specjalnego przygotowania. Należy jedynie założyć strój, który umożliwi łatwy dostęp do okolicy poddawanej zabiegowi. Należy również dokładnie usunąć ze skóry w okolicy zabiegowej maści, kremy i inne kosmetyki oraz dokładnie osuszyć skórę. Wskazane jest również zdjęcie biżuterii. Zabieg jest bardzo krótki i trwa około 3 minut.
Główne wskazania do stosowania krioterapii miejscowej to:
- Wczesne stany po urazach oraz przeciążeniach układu kostno-stawowego;
- Obrzęki po złamaniach i zwichnięciach we wczesnym stadium;
- Krwawienia;
- Stłuczenia, krwiaki i inne urazy tkanek miękkich nie później niż 4-5 dni od ich wystąpienia;
- Ostre stany zapalne stawów i tkanek miękkich;
- Pourazowe przykurcze stawów;
- Ostre stany bólowe różnego pochodzenia;
- Wzmożone napięcie mięśniowe;
- Przewlekłe choroby zwyrodnieniowe stawów;
- Rwa kulszowa;
- Reumatoidalne zapalenie stawów;
- Napady dny moczanowej;
- Hemoroidy;
- Obrzęk limfatyczny;
- Profilaktyka przeciwodleżynowa;
- Oparzenia;
- Stany po zabiegach operacyjnych;
Do głównych przeciwwskazań do stosowania krioterapii miejscowej należą:
- Ciężkie choroby serca i układu krążenia;
- Stan pozawałowy;
- Nadwrażliwość na zimno;
- Stany zapalne naczyń krwionośnych;
- Schorzenia naczyń obwodowych;
- Zespół Raynauda;
- Zespół Sudecka;
- Ostre infekcje i stany gorączkowe;
- Odmrożenia;
- Zapalenie pęcherza moczowego i miedniczek nerkowych;
- Ogólne osłabienie i wyniszczenie organizmu;
- Choroby nowotworowe;
- Zaburzenia troficzne skóry, stany popromienne.
