Oscylometria impulsowa

Oscylometria impulsowa (ang. impulse oscillometry, IOS) – nieinwazyjna metoda oceny czynności układu oddechowego. Wymaga jedynie biernej współpracy ze strony pacjenta, stąd badanie można wykonywać zarówno u osób dorosłych, jak również u dzieci.

Największą zaletą metody IOS jest brak konieczności wykonywania forsownych, zsynchronizowanych manewrów oddechowych (jak ma to miejsce w przypadku spirometrii).

Oscylometria impulsowa została wprowadzona we wczesnych latach 90. XX wieku jako alternatywna metoda badań czynnościowych układu oddechowego wykorzystywana zwłaszcza u dzieci.

Badanie oscylometryczne polega na kilkudziesięciosekundowym (min. 20 sek), spokojnym oddychaniu przez ustnik. Wówczas pacjent siedzi wygodnie na krześle, na nosie ma założony klips. Rodzic bądź sam pacjent podtrzymuje policzki, aby wiotkie ściany jamy ustnej nie miały wpływu na wynik badania. Do układu oddechowego podawane są impulsy ciśnienia wymuszającego, a oprogramowanie analizuje zmiany wartości ciśnień i przepływów powietrza. Pozwala to określić wartości oporów w obrębie dróg oddechowych.

Badanie wykonywane od 4 r.ż. (u dzieci współpracujących).